Από τον Ken Page μετάφραση: psyhealth.gr
Είναι τόσο εύκολο να χαθείς στην αναζήτηση για αυτοβελτίωση, κάθε «πινακίδα» μας γοητεύει με το όραμα μιας χαρούμενης και επιτυχημένης ζωής. Παρόλα αυτά ίσως είναι εφικτό να φτάσει κανείς στην ευτυχία ακολουθώντας έναν δρόμο με αντίθετη φορά. Εάν μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα
χαρίσματά μας και να τα αποκόψουμε από τις ενοχές και τα τραύματα που τα κρατάνε κρυμμένα, θα δούμε τον εαυτό μας να μπαίνει σε μια τροχιά οικειότητας που μπορεί να μας αλλάξει τη ζωή.
Με το πέρασμα του χρόνου, συνειδητοποίησα πως τα χαρακτηριστικά των ασθενών μου, που με ενέπνεαν περισσότερο, όπως άλλωστε και εκείνους, ήταν αυτά τα οποία συχνά τους έκαναν να υποφέρουν. Μερικοί ασθενείς παραπονούνταν πως ένιωθαν να έχουν κάποια χαρακτηριστικά σε υπερβολικό βαθμό. Πως παραήταν έντονοι, ευαίσθητοι, θυμωμένοι ή απαιτητικοί. Από τη θεραπευτική μου πολυθρόνα, εγώ μπορούσα να δω ένα πάθος τόσο ισχυρό που τρόμαζε τους ανθρώπους.
¶λλοι ασθενείς από την άλλη, δήλωναν πως δεν ένιωθαν αρκετοί σε σχέση με κάποιο χαρακτηριστικό – πολύ αδύναμοι, πολύ ήσυχοι, πολύ αναποτελεσματικοί. Εγώ από τη μεριά μου έβρισκα σε αυτούς μια ποιότητα ταπεινοφροσύνης και επιείκειας, που δεν τους άφηνε να νιώθουν σίγουροι με τον εαυτό τους. ¶λλοι θεραπευόμενοι περιέγραφαν τη ζωή τους, συντετριμμένοι από την εξάρτηση τους από κάτι ή κάποιον άλλο και εγώ μπορούσα να δω μια απέραντη γενναιοδωρία, χωρίς υγιή όρια. Ξανά και ξανά, εκεί που οι πελάτες μου έβλεπαν τα μεγαλύτερα τραύματά τους, εγώ έβλεπα τα πιο έντονα χαρίσματά τους.
Όταν κοιτάζουμε τη ζωή μας μέσα από το πρίσμα των χαρισμάτων μας, είναι σαν να βλέπουμε τη ζωή μας με το αληθινό της νόημα για πρώτη φορά. Εντελώς ξαφνικά, όλα αποκτούν τη σωστή σημασία. Βλέπουμε την πραγματική εικόνα και τι είναι στα αλήθεια σημαντικό για εμάς. Αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πως τα μεγαλύτερα λάθη μας και οι συμπεριφορές με τις οποίες «σαμποτάραμε» τον ίδιο μας τον εαυτό, ήταν απλά σπασμωδικές και απρόσεκτες προσπάθειες να εκφράσουμε τον βαθύτερο εαυτό μας.
Η Σούζαν ήρθε για θεραπεία αφού χώρισε με το σύντροφό της, μετά από σχέση δύο χρόνων. Είχε επενδύσει όλα της τα συναισθήματα και την ενέργεια σε αυτή τη σχέση και όταν αυτή τελείωσε ένιωθε να καταρρέει ολοκληρωτικά. Η ερώτηση της κατά την πρώτη επίσκεψη ήταν: «Γιατί δε μπορώ να το ξεχάσω και να συνεχίσω τη ζωή μου, όπως έκανε αυτός ή όπως μου λένε και οι φίλοι μου να κάνω;»
Καθώς περιέγραφε την ιστορία της σχέσης της, εντόπισα μια διαρκώς παρούσα ποιότητα ευγένειας σε αυτήν, μια πραότητα που οι άλλοι εκμεταλλεύονταν διαρκώς. Η Σούζαν εκτιμούσε αυτό της το χαρακτηριστικό αλλά ταυτόχρονα το αισθανόταν και σαν κατάρα. (Αυτή η αμφιθυμία είναι σήμα κατατεθέν ενός κρυμμένου χαρίσματος). Αισθάνθηκα πως το κλειδί για την ανακούφισή της βρισκόταν ακριβώς εκεί. Δουλέψαμε ξανά και ξανά, με σκοπό να μπορέσει να αναπλαισιώσει αυτήν της την ευαισθησία και να την ερμηνεύσει όχι σαν αδυναμία αλλά σαν ένα χάρισμα που η ίδια – όπως και οι προηγούμενοι σύντροφοί της – δεν ήξεραν να εκτιμούν.
Ακούγεται απλό, αλλά το να δει αυτές τις ποιότητες σαν ένα χάρισμα ήταν η αρχή για μια νέα ζωή για αυτήν. Βλέποντας την αξία τους, μπορούσε να μάθει να τις καταλαβαίνει, να τις εκτιμά και ακόμα να τις θεωρεί πολύτιμες.
Όταν η Σούζαν αντιμετώπισε τη ζωή της μέσα από το πρίσμα των κρυμμένων της χαρισμάτων ένιωσε τον ενθουσιασμό μιας νίκης. «Είχα δίκιο από την αρχή» είπε «Ό,τι με ενοχλούσε σε σχέση με τους συντρόφους μου, με ενοχλούσε για κάποιο λόγο. Δεν ήμουν τρελή. Απλώς δεν εκτιμούσα τα χαρίσματα μου και επέλεγα συντρόφους που απλά χαίρονταν να συμφωνούν μαζί μου, κάνοντας τελικά το ίδιο.»
Αυτή εν ολίγοις είναι η «Θεωρία των Χαρισμάτων» και ο πιο εύκολος τρόπος για να γίνει αντιληπτή είναι... διαβάστε τη συνέχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου