Είναι από τη μια συγκινητικό και από την άλλη ανησυχητικό, το τι έχει προκαλέσει το βίντεο του Jonah Mowry , που εξομολογείται πως βιώνει τον εκφοβισμό στο σχολείο. Στο δίκτυο του youtube κάθε δευτερόλεπτο προστίθεται ένα ακόμη σχόλιο συμπαράστασης ενώ δεκάδες είναι τα βίντεο που ανεβαίνουν καθημερινά από άλλα παιδιά και νέους που εξομολογούνται τη δική τους ιστορία ως θύματα εκφοβισμού. Παρακάτω ένα από τα πολλά βίντεο-απάντησεις...
Μετάφραση:
Γειά σου, Τζόνα
Δεν έχω κάρτες καταλόγου, συγγνώμη
Όπως κι εσύ, δείχνω χαρούμενη
Αλλά δεν είμαι! Έκπληξη!
(Θα ανακαλύψεις πως δεν είσαι ο μόνος)
Κι έχω κάνει επίσης πράγματα...
Που εύχομαι να μπορούσα να ξεχάσω
Δέν έχω τραυματίσει ποτέ τον εαυτό μου αλλά...
Είμαι ανορεξική
Που είναι χειρότερο από ό,τι νομίζεις
Γιατί υφίσταμαι κι εγώ εκφοβισμό, όχι στην έβδομη αλλά
στην όγδοη τάξη
Όπως κι εσύ δε νομίζω ότι έχω κάνει τίποτα κακό
Εκτός από το να είμαι ο εαυτός μου
ἑθαψα κάποιους φίλους μου για χάρη του "in" πλήθους
δεν ήμουν κακή, απλά παρασύρθηκα
Παρόλα αυτά -στους Σάρα, Τέηλορ, Τζοτζο, Αριάνα, Ντάνι και άλλους-
Συγγνώμη που δεν κράτησα επαφή.
Οι νέοι μου φίλοι ήταν καλοί για λίγο
αλλά μετά με προσέβαλαν πίσω από την πλάτη μου
Το ήξεραν όλοι εκτός από 'μενα
Σύντομα, είχα ανθρώπους να με σπρώχνουν στα ντουλάπια
Να μου πετάνε τα βιβλία από τα χέρια
και να μου λένε πως ήμουν
ΧΟΝΤΡΗ, άσχημη, εκνευριστική και άλλα τέτοια
Σύντομα άρχισα και εγώ να μισώ τον εαυτό μου
Άρχισα τρέξιμο γιατί με αποσπούσε
από το να νιώθω μόνη, μπερδεμένη και θλιμμένη
Πότε δεν σκεφτόμουν ότι ήμουν χοντρή. Για όσους αναρωτιούνται.
Σταμάτησα να τρώω και έπρεπε να ζήσω σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου
μετά σε έναν ψυχιατρικό θάλαμο, κάποτε η καρδιά μου μου επέτρεπε να περπατώ.
Υποτροπίασα μόλις βγήκα έξω και έπρεπε να επιστρέψω
Στο χαμηλότερο βάρος μου έφτασα τα 32 κιλά με ύψος 1,60
Χρειάστηκε ακόμα και να μείνω σε αναπηρικό καροτσάκι για δύο εβδομάδες
Εξαιτίας της αδύναμης καρδιάς μου ένα όρθιο νεκρό κορίτσι
Αναμφίβολα ο οργανισμός μου έχει υποστεί κάποια μόνιμη βλάβη
Αλλά το νίκησα
Και είμαι πιο παχιά από ποτέ
Και δεν με ενοχλεί και τόσο!
Επέστρεψα στο σχολείο και όλοι ήξεραν, ωστόσο
κανένας από τους υπεύθυνους δεν απολογήθηκε
Ακόμα τους μιλώ καμιά φορά και αναρωτιέμαι
Ξέρουν πόσο πολύ με πλήγωσαν;
Έτσι, εν συντομία ήμουν για κάποια χρόνια αυτοκτονική, υπέστην εκφοβισμό και προσβολές
Αλλά ξέρω τώρα στην 11η τάξη
(πέρα από ότι το γυμνάσιο είναι χάλια)
πως είναι το τί εσύ νομίζεις για τον εαυτό σου -μην αφήνεις την κριτική των άλλων να σε σχηματίζει
Γιατί ένας από τους ένα εκατομμύριο λόγους
είμαι εγώ
και οι άλλοι 999.999 είναι άνθρωποι σαν κι εμάς
Σ'ευχαριστώ που μ'άφησες να εκφράσω όλο αυτό ανοιχτά
Σ'αγαπάμε, Τζόνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου