Τα αιτήματα:
· Να παλέψουμε για την κατάργηση των σχέσεων εξουσίας, για μια κοινωνία χωρίς φόβο, φτώχια και βία, χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις, με σεβασμό στην πολυμορφία
· Να σπάσουμε τη σιωπή και την ανοχή, να κάνουμε ορατή την «αθέατη» καθημερινή ενδοοικογενειακή βία και τη βία λόγω φύλου σε όλες τις μορφές και σε όλες τις κατηγορίες
· Να στηρίξουμε όλες τις γυναίκες που τολμούν να την καταγγείλουν. Να μην επιτρέπουμε την ενοχοποίηση και την περιθωριοποίησή τους. Να δημιουργηθούν επαρκείς χώροι υποδοχής και υποστήριξης των κακοποιημένων γυναικών. Να υπάρχει κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Να δημιουργηθεί κατάλληλο νομικό πλαίσιο.
· Να ανατρέψουμε τα στερεότυπα και να αλλάξουμε τη νοοτροπία που κυριαρχεί στην οικογένεια, την εκπαίδευση, τα ΜΜΕ.
Ø ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Ø ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ
Ø ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ
Την Φεμινιστική Πρωτοβουλία στηρίζουν:
Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας, Παγκόσμια Πορεία Γυναικών (Ελληνικό Δίκτυο), Ομάδα Γυναικών ΟΚΔΕ Σπάρτακος, Ομάδα Γυναικών Κόκκινο, Ομάδα Φύλου Νεολαίας ΣΥΝ, Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας, Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ, Ομοφυλοφιλική και Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας (ΟΛΚΕ), Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Οικολόγων Πράσινων, Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών ΔΙΟΤΙΜΑ, Ομάδα Γυναικών Διεθνούς Αμνηστίας.
Η σημερινή κατάσταση
● Μετά από τη σαρωτική μείωση των κονδυλίων για κάθε μορφής κοινωνική πρόνοια, έχουν μειωθεί οι ήδη ελάχιστοι ξενώνες που υπήρχαν για κακοποιημένες γυναίκες με τα παιδιά τους καθώς και τα συμβουλευτικά κέντρα, με αποτέλεσμα, σύμφωνα με δική μας άτυπη έρευνα, να υπάρχουν αυτή τη στιγμή για γυναίκες μόνο (με τα παιδιά τους), περίπου 40 κλίνες σε ολόκληρη την Ελλάδα, σε 4 ξενώνες. Σε πολλές περιπτώσεις οι γυναίκες που βρίσκονται σε ανάγκη παραπέμπονται στους γενικούς ξενώνες που είναι περισσότερο για μετανάστες/μετανάστριες και πρόσφυγες, επειδή χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά κονδύλια για τους πρόσφυγες. Οι ξενώνες συνολικά σήμερα σε ολόκληρη τη χώρα έχουν δυναμικότητα περίπου 280 κλίνες (συμπεριλαμβανομένων των 40 αναφερομένων ανωτέρω για γυναίκες). Είναι δεδομένο ότι οι ξενώνες αυτοί είναι υπερπλήρεις, αφού η συνολική δυναμική τους είναι ελάχιστη για έναν ταχύτατα αυξανόμενο πληθυσμό ανθρώπων που έχουν την ανάγκη τους.
Υπάρχουν επίσης 15 φορείς που παρέχουν συμβουλευτική ή υποστηρικτική υπηρεσία, σε όλη την Ελλάδα, μερικοί από τους οποίους ανήκουν στους παραπάνω ξενώνες.
● Η ελληνική πολιτεία διαθέτει σχεδόν μηδενικά κονδύλια ή υπαλλήλους για ξενώνες, και η αρωγή στις κακοποιημένες γυναίκες που όφειλε να προσφέρει, βρίσκεται σήμερα κυρίως στα χέρια ιδιωτικών φορέων, εθελοντικής προσφοράς και ίδιας χρηματοδότησης.
● Η γραμμή SOS που εγκαινίασε το 2010 η Γενική Γραμματεία Ισότητας, με τον αριθμό 15900, έλαβε μέσα στους πρώτους έξι μήνες της λειτουργίας της 2090 κλήσεις, από αυτές 1653 αφορούν περιστατικά έμφυλης βίας. Κατά το 2009 (μέχρι και τον Σεπτέμβριο) αντίστοιχα, τα Συμβουλευτικά Κέντρα της ΓΓΙΦ στην Αθήνα και τον Πειραιά δέχθηκαν 1.661 τηλεφωνήματα και διεξήγαγαν 657 ραντεβού με γυναίκες οι οποίες ζήτησαν και έλαβαν ψυχοκοινωνική στήριξη και νομική συμβουλευτική για θέματα κακοποίησης.
Επίσης εκατοντάδες τηλεφωνήματα έχει δεχθεί η εθελοντική τηλεφωνική γραμμή «Δίπλα σου» του Δικτύου Γυναικών Ευρώπης, με αριθμό 8001188881.
● Οι παραπάνω αριθμοί είναι ένας δείκτης της μεγάλης έκτασης του φαινομένου, αν και αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου σε σύγκριση με την έκταση της βίας που γνωρίζουμε. Ακόμα και η μέτρηση των περιστατικών βίας σήμερα έχει δυσκολέψει, γιατί δεν υπάρχουν ανάλογα εργαλεία και φορείς ή έρευνες.
● Η Πρωτοβουλία μας, όπως και πολλές γυναικείες οργανώσεις, απαιτεί την τροποποίηση του υπάρχοντος νόμου του 2006 για την ενδοοικογενειακή βία και τη βία λόγω φύλου, γιατί θεωρούμε ότι φάνηκε ανεπαρκής και ακατάλληλος να προστατέψει τις γυναίκες από την έμφυλη βία.
Τονίζουμε ακόμα ότι στις σημερινές συνθήκες ραγδαίας αύξησης της ανεργίας, η οποία διπλασιάστηκε τον τελευταίο χρόνο και έχει φτάσει στο 17% του εργατικού δυναμικού συνολικά, οι γυναίκες έχουν ποσοστό ανεργίας σχεδόν 21%, με αποτέλεσμα να γίνεται ακόμα δυσκολότερο για μια γυναίκα να προσπαθήσει να απεμπλακεί από μια σχέση κακοποίησης, όταν το εργασιακό της μέλλον είναι άδηλο. Καμία πρόνοια δεν υπάρχει για επαγγελματική αποκατάσταση γυναικών που βρίσκονται σ’ αυτή την κατάσταση. Μεγάλο πρόβλημα παρουσιάζεται και στο ζήτημα της καταγγελίας βίας ή παρενόχλησης στο χώρο εργασίας, όπου σε ελάχιστες από τις περιπτώσεις καταγγελίας δικαιώνονται οι γυναίκες.
Οι γυναίκες σήμερα συμμετέχουν δυναμικά σε όλους τους μεγάλους αγώνες που γίνονται για την αντιμετώπιση της άδικης κοινωνικής και οικονομικής επίθεσης στον φτωχό και «ευάλωτο» πληθυσμό της χώρας. Η ισότητα των φύλων και ο αγώνας εναντίον της βίας λόγω φύλου είναι για εμάς άρρηκτα δεμένα με όλους τους άλλους αγώνες, και δεν δεχόμαστε ότι στις σημερινές δύσκολες εποχές πρέπει να παραγκωνιστεί, όπως και όλοι οι αγώνες για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γι’ αυτό είμαστε εδώ και στις 25 Νοέμβρη και κάθε μέρα του χρόνου, πάντα με την ελπίδα για δυνατό γυναικείο και φεμινιστικό κίνημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου